Sëmundjet Autoimune

Sëmundjet Autoimmune (Autoimmune diseases) dhe fushat e tyre përkatëse janë të lidhura me strukturën e punës së sistemit imun. Sëmundjet autoimune ndodhin si rezultat i çekuilibrit në funksionimin e sistemit imunitar. Për të kuptuar thelbin e sistemit imunitar dhe se si e kryen ai detyrën në mënyrë efikase, mund ta krahasojmë sistemin imunitar me një ushtri mbrojtëse.

Funksioni i sistemit imunitar është për të mbrojtur trupin nga depërtimi i trupave të huaja. Trupit të njeriut i ndodhin gjithmonë sulmime të jashtme nga viruset, baktieret apo parazitët. Por ndodh që armiku të jetë brënda në trup, dhe ai mund të zgjohet nga çasti në çast, si të ishte ushtri armike rezervë e fshehur në brendësi të trupit, por sulmet që bëjnë viruset e brendshme në trup nuk janë si ato të jashmet. Funksioni i sistemit imunitar është gjithashtu që ti kapërcejë edhe sëmundjet e brëndshme që janë të ndryshme si: zhvillimi i qelizave kancerore; qeliza kancerore është qelizë e vecantë, ajo është qelizë ndryshe nga të tjerat dhe sistemi imunitar e dallon atë që është e huaj dhe sulmuese. Prandaj detyra e sistemit imun është eliminimi i kësaj qëlize. Nëse sistemi imun nuk arrin ta eliminojë këtë armik i cili është në fillim të zhvillimit të tij, atëherë tregon se sistemi imun nuk vepron dhe nuk është efikas në mënyrë absolute.

Prandaj detyra e sistemit imunitar është eliminimi i pushtuesve të huaj. Në mënyrë që sistemi imun të kryejë këtë detyrë jetike, ai duhet të identifikojë dhe të bëjë dallim mes pushtuesve të huaj dhe në mes të ushtrisë dhe forcave të tij. Shprehja e përdorur në këtë rast është “vetvetja”, (self). dhe “jovetvetja”(non-self). Sistemi imunitar duhet të ketë aftësi për të dalluar pushtuesit e huaj dhe çfarë ekziston në brendësi të trupit në mënyrë të zakonshme dhe natyrshme.

Baza e sëmundjeve aotoimune është si shkak i dështimit të sistemit imun në dallimin mes trupave të huaj dhe trupat që gjenden në brendësi të tij në mënyrë të zakonshme dhe natyrshëm. Kur dështon në zbulimin e trupave të huaj, sistemi imun sulmon indet e tij, pra vetveten. Ai mund të sulmojë një qelizë të vetme, mund të sulmojë një organ ose një sistem të tërë. Ky është dështim i ushtrisë në mbrojtje të trupit nga sulmimet e huaja. Por më shumë se kjo është dështimi i ushtrisë së imunit në identifikimin e anëtarëve të trupit të tij. Ky term është njësoj si të thuash në gjuhën ushtarake ‘qëllo mbi trupat tanë’.

Shkaqet e sëmundjeve Autoimune

Sëmundjet autoimune shkaktohen nga bashkimi dhe ndërhyrja e disa faktoreve së bashku dhe njëherësh te i sëmuri. Prej këtyre shkaqeve janë: Trashëgimia dhe kodi gjenetik, dobësia apo çrregullimi në sistemin imun, ndonjë çrregullim hormonal e sidomos hormonet seksuale te gratë, dhe së fundmi mjedisi rrethues dhe mënyra e jetesës; këto të fundit përfshijnë; ilaçet që përdor, lëndët kimike, viruset, mikrobet, kequshqyerja dhe tensioni psikologjik. Këta faktorë të ambjentit janë që e përcaktojnë shkakun e sëmundjes në një ditë të caktuar tek një person i caktuar.

Sëmundjet autoimune kanë tendencë për tu shfaqur në familje të caktuara. Janë parë shumë raste që në të njëjtën familje të ketë sëmundje të ndryshme autoimune.

A mund të kurohen sëmundjet Autoimune në mjekësinë kimike?

Mjekësa kimike nuk ka gjetur mjekim efikas për sëmundjet autoimmune. Për kurimin e tyre ata angazhohen gjatë gjithë jetës së pacientit. Si p.sh. për sëmundjen e diabetit ata këshillojnë insulinën që shërben për të kontrolluar nivelin e sheqerit në gjak. Sëmundjet e tjera si; kalzob, lupus, sëmundja e Rheumatoid arthritis etj. Ilacet që përdorin për këto sëmundje janë; (Corticosteroidet), (Methotrexate) (Cyclophosphamide), (Azathioprin), (ciklosporine). Por për fat të keq, këto ilaçe pengojnë sistemin imun të jetë rezistent ndaj infeksioneve, madje e dobësojnë sistemin imun dhe kanë efekt anti-imun që i kthehet po vetvetes dhe po imunitetit të trupit, përveç efekteve të tjera anësore që nuk mund të neglizhohen.

Si mund të parandalohen sëmundjet autoimmune?

Deri më sot, shkenca mjekësore nuk njeh asnjë mënyrë për të parandaluar sëmundjet autoimune.

TRAJTIMI NATYRAL PROFESIONAL I SEMUNDJEVE AUTOIMUNE

Trajtimi natyral profesional me efektiv dhe shpresedhenes per pacientet me semundje autoimune dhe nervore e gjenetike, si: MS, ALS, DP, CP, Frederic Ataxia, Tiroidet, etj, qe eshte shpresa me e madhe qe ata mund te kene per sherimin e tyre, per permiresimin e cilesise se jetes dhe per parandalimin e avancimit te semundjes.

Trajtimi natyral profesional per semundjet autoimune dhe gjenetike eshte krejtesisht me bime te egra shkretinore te studiuara, i sigurte, efektiv dhe pa asnje lloj efekti anesor.

Efektet e kurës fillojnë që në ditët e para, dhe trajtimi zgjat më së paku 6 muaj, duke i marrë ilaçet në mënyrë të rregullt dhe duke ndjekur udhëzimet tona në lidhje me dietën ushqimore dhe stilin e jetesës, që ne i shoqërojmë bashkë me ilaçet.

Kura bimore për semundjet autoimune përfshin 4 ilaçet bimore që i gjeni në vijim; 2 prej tyre janë në formë të kapsulave, i treti merret në formë të çajit, dhe i katërti është në formë të pluhurit që duhet të përziehet me mjalt blete natyral para përdorimit. Ilaçet merren të gjitha nga goja dhe nuk mund të jepen si infuzion.

Klikoni mbi foton ne vijim per te shkuar te perberesit e kures bimore

Llojet e sëmundjeve Autoimune

Sëmundjet autoimmune janë të shumta në numër, disa prej të cilave përmenden në vijim, por ju mund të na kontaktoni për çdo lloj sëmundje autoimmune me të cilën jeni sprovuar, dhe ne do ju ofrojme konsulte dhe trajtim natyral profesional.

Lista e sëmundjeve autoimmune:

Acute Disseminated Encephalomyelitis (ADEM)
Acute necrotizing hemorrhagic leukoencephalitis
Addison’s disease
Agammaglobulinemia
Alopecia areata
Amyloidosis
Ankylosing spondylitis
Anti-GBM/Anti-TBM nephritis
Antiphospholipid syndrome (APS)
Autoimmune angioedema
Autoimmune aplastic anemia
Autoimmune dysautonomia
Autoimmune hepatitis
Autoimmune hyperlipidemia
Autoimmune immunodeficiency
Autoimmune inner ear disease (AIED)
Autoimmune myocarditis
Autoimmune oophoritis
Autoimmune pancreatitis
Autoimmune retinopathy
Autoimmune thrombocytopenic purpura (ATP)
Autoimmune thyroid disease
Autoimmune urticaria
Axonal & neuronal neuropathies
Balo disease
Behcet’s disease
Bullous pemphigoid
Cardiomyopathy
Castleman disease
Celiac disease
Chagas disease
Chronic fatigue syndrome
Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP)
Chronic recurrent multifocal ostomyelitis (CRMO)
Churg-Strauss syndrome
Cicatricial pemphigoid/benign mucosal pemphigoid
Crohn’s disease
Cogans syndrome
Cold agglutinin disease
Congenital heart block
Coxsackie myocarditis
CREST disease
Essential mixed cryoglobulinemia
Demyelinating neuropathies
Dermatitis herpetiformis
Dermatomyositis
Devic’s disease (neuromyelitis optica)
Discoid lupus
Dressler’s syndrome
Endometriosis
Eosinophilic esophagitis
Eosinophilic fasciitis
Erythema nodosum
Experimental allergic encephalomyelitis
Evans syndrome
Fibromyalgia
Fibrosing alveolitis
Giant cell arteritis (temporal arteritis)
Giant cell myocarditis
Glomerulonephritis
Goodpasture’s syndrome
Granulomatosis with Polyangiitis (GPA) (formerly called wegener’s Granulomatosis)
Graves’ disease
Guillain-Barre syndrome
Hashimoto’s encephalitis
Hashimoto’s thyroiditis
Hemolytic anemia
Henoch-Schonlein purpura
Herpes gestationis
Hypogammaglobulinemia
Idiopathic thrombocytopenic purpura (ITP)
IgA nephropathy
IgG4-related sclerosing disease
Immunoregulatory lipoproteins
Inclusion body myositis
Interstitial cystitis
Juvenile arthritis
Juvenile diabetes (Type 1 diabetes)
Juvenile myositis
Kaëasaki syndrome
Lambert-Eaton syndrome
Leukocytoclastic vasculitis
Lichen planus
Lichen sclerosus
Ligneous conjunctivitis
Linear IgA disease (LAD)
Lupus (SLE)
Lyme disease, chronic
Meniere’s disease
Microscopic polyangiitis
Mixed connective tissue disease (MCTD)
Mooren’s ulcer
Mucha-Habermann disease
Multiple sclerosis
Myasthenia gravis
Myositis
Narcolepsy
Neuromyelitis optica (Devic’s)
Neutropenia
Ocular cicatricial pemphigoid
Optic neuritis
Palindromic rheumatism
PANDAS (Pediatric Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated ëith Streptococcus)
Paraneoplastic cerebellar degeneration
Paroxysmal nocturnal hemoglobinuria (PNH)
Parry Romberg syndrome
Parsonnage-Turner syndrome
Pars planitis (peripheral uveitis)
Pemphigus
Peripheral neuropathy
Perivenous encephalomyelitis
Pernicious anemia
POEMS syndrome
Polyarteritis nodosa
Type I, II, & III autoimmune polyglandular syndromes
Polymyalgia rheumatica
Polymyositis
Postmyocardial infarction syndrome
Postpericardiotomy syndrome
Progesterone dermatitis
Primary biliary cirrhosis
Primary sclerosing cholangitis
Psoriasis
Psoriatic arthritis
Idiopathic pulmonary fibrosis
Pyoderma gangrenosum
Pure red cell aplasia
Raynauds phenomenon
Reactive Arthritis
Reflex sympathetic dystrophy
Reiter’s syndrome
Relapsing polychondritis
Restless legs syndrome
Retroperitoneal fibrosis
Rheumatic fever
Rheumatoid arthritis
Sarcoidosis
Schmidt syndrome
Scleritis
Scleroderma
Sjogren’s syndrome
Sperm & testicular autoimmunity
Stiff person syndrome
Subacute bacterial endocarditis (SBE)
Susac’s syndrome
Sympathetic ophthalmia
Takayasu’s arteritis
Temporal arteritis/Giant cell arteritis
Thrombocytopenic purpura (TTP)
Tolosa-Hunt syndrome
Transverse myelitis
Type 1 diabetes
Ulcerative colitis
Undifferentiated connective tissue disease (UCTD)
Uveitis
Vasculitis
Vesiculobullous dermatosis
Vitiligo
Wegener’s granulomatosis (now termed Granulomatosis with Polyangiitis (GPA)