Një studim madhor i ri zbulon se pirja e duhanit rrit gjithashtu rrezikun e kancerit të gjirit, veçanërisht nëse fillohet që në rininë e hershme

Sipas një studimi të ri, duhanpirëset që kanë filluar që në rininë e hershme kanë një rrezik më të lartë për kancerin e gjirit.

Studimet e mëparshme kanë konsideruar lidhjen midis pirjes së duhanit dhe kancerit të gjirit, pasi ekziston një numër arsyesh biologjike për të treguar bindshmërinë e tij. Megjithatë, dëshmitë për të mbështetur këtë pohim kanë provuar të jenë jobindëse.

Një hetim i ri i 102,927 grave, i kryer nga “Gjeneratat e tanishme të Kancerit të Gjirit”, zbuloi se pirja e duhanit është e lidhur me gjasat e kancerit të gjirit. Ky informacion ka një rëndësi të madhe për gratë që tashmë kanë një rrezik të lartë të sëmundjes për shkak të historisë së tyre familjare.

Studimi tregon se duhanpirëset femra me një histori familjare të kancerit të gjirit kanë 35% më shumë gjasa për të kontraktuar sëmundjen sesa njerëzit me të njëjtën histori që nuk pinë duhan.

Për studimin, hulumtuesit morën historinë e pirjes së duhanit të pjesëmarrësve duke përdorur pyetësorët, në fillim të studimit dhe gjatë ndjekjes së tyre. Pyetjet përcaktoheshin nëse kishin pirë duhan para studimit, frekuencën dhe sasinë që kishin pirë, dhe në cilën moshë kishin filluar dhe u ndalën. Pjesëmarrësit u monitoruan më pas për të paktën shtatë vjet, me informata shtesë të mbledhura për të përshtatur çdo ndryshim të bërë nga faktorë të tjerë të rrezikut, si alkooli.

Analiza tregoi se 1.815 femra e zhvilluan sëmundjen – 14 % e grave që kishin pirë duhan, kishin më shumë shanse për të gjetur kancerin e gjirit ndaj atyre që nuk kishin. Rrjedhimisht, ata që filluan pirjen e duhanit në moshë të hershme ishin gjithashtu në një rrezik më të lartë për zhvillimin e sëmundjes. Individët që filluan pirjen e duhanit para moshës 17 vjeç kishin 24 % më shumë gjasa për të zhvilluar sëmundjen dhe gratë që filluan pirjen e duhanit midis moshës 17 dhe 19 vjeç kishin 15 % më shumë gjasa për të marrë kancerin e gjirit ndaj atyre që nuk pinë duhan.

Hulumtimi përfshiu gjithashtu ndikimin e kohëzgjatjes së pirjes së duhanit dhe zbuloi se njerëzit që pinë duhan për më shumë se 10 vjet kishin 21 % më shumë gjasa për të kontraktuar sëmundjen. Njerëzit të cilët kanë pirë duhan për të paktën 30 vjet gjithashtu kanë një rrezik në rritje të zhvillimit të kancerit të gjirit.

Pasojat e pirjes së duhanit mund të jenë shumë të gjera: efektet e tij mund të ndjehen edhe 20 vjet pasi personi të ketë pirë duhan për herë të fundit. Individët që nuk kanë pirë duhan për më pak se 10 vjet ende kanë një rritje prej 28 % në rrezikun e kancerit të gjirit, ndërsa ato nuk kanë pirë duhan për të paktën 20 vjet, kanë ende 22 % më shumë gjasa për të zhvilluar kancerin e gjirit ndaj atyre që nuk kanë pirë duhan.

Studimi shton peshën ndaj pretendimeve se kanceri i gjirit është një lloj tjetër i kancerit që është shkaktuar nga pirja e duhanit. Përveç kësaj, një grua ende mund të mbajë rrezikun e zhvillimit të kancerit të gjirit edhe pasi ka ndërprerë pirjen e duhanit. Pasojat e diskutuara nga studimi nxjerrin në pah nevojën për të shqyrtuar më tej ndikimet që pirja e duhanit mund të ketë tek gratë që kanë filluar në një moshë të re, ku zhvillimi i gjirit është ende në një gjendje të prekshme.

“Ka arsye jashtëzakonisht të forta shëndetësore për të mos pirë duhan. Të dhënat për kancerin e gjirit shtojnë një faktor tjetër për gratë, veçanërisht ato që janë të reja, që duhet ta marrin parasysh.”

Kanceri i gjirit është kanceri i dytë më i zakonshëm në SHBA pas kancerit të lëkurës. Ndërsa normalisht është i lidhur me gratë, ka pasur raste të rralla ku burrat kanë zhvilluar gjithashtu kancerin e gjirit. Sipas të dhënave, të paktën 3 milionë gra në SHBA aktualisht kanë kancer të gjirit. Vetëm në vitin 2017, Instituti Kombëtar i Kancerit ka raportuar rreth 252,710 raste të reja.

Bimët e Shkretëtirës në mbështetje të pacientëve me Gjendje të Rënda Malinje të Gjirit

Metodat konvencionale të trajtimit të malinjitetit (helmim me kimioterapi – djegie me rrezatim – prerje me bisturi) kanë vërtetuar dështimin e tyre total, madje efektet anësore dhe dëmet afatgjata që shkaktojnë këto metoda tek njeriu janë shkak i vuajtjeve të mëdha dhe përshpejtimit të vdekjes.

Por, “Krijuesi ynë Madhështor nuk ka zbritur ndonjë sëmundje në Tokë, veçse ka zbritur edhe ilaç për të, por që dikush e di, e dikush nuk e di.”

Dhe është e kuptueshme se mënyra e shërimit që Zoti ka krijuar për njerëzimin është ajo natyrale: me bimë të caktuara kurative, ushqim natyral dhe jetesë aktive.

Pikërisht kjo është edhe mënyra jonë e trajtimit të sumundjeve, ku vjen edhe roli i Ekipit të Zbulimit dhe Zhvillimit të Wild Arabic Herbs, për identifikimin dhe formulimin e bimëve të shkretëtirës arabe që janë më të fuqishmet në asgjësimin rrënjësor selektiv të qelizave malinje burimore dhe atyre metastazike, pa dëmtuar aspak qelizat e mira, indet apo ADN-në e trupit, por duke i stimuluar dhe përkrahur ato; dhe pa shkaktuar asnjë lloj dëmtimi apo efekti anësor, por duke përkrahur shëndetin dhe jetesën sa më cilësore të pacientit.