Sfidimi i aktualitetit: “Terapia kundër kancerit” ofron shpresë në alternativa jo-toksike

“Terapia e Kancerit: Udhëzuesi i Pavarur i Konsumatorit për Trajtimin dhe Parandalimin Jo-Toksik” i Ralph Ë. Moss prezanton trajtime jo-toksike të kancerit të validuara shkencërisht, të mbështetura nga gati 1,000 studime të rishikuara nga kolegët, duke u ofruar pacientëve mundësi më të sigurta me efekte anësore minimale.

Terapitë konvencionale si kimioterapia dhe rrezatimi kritikohen ashpër për suksesin e tyre të kufizuar afatgjatë, degradimin e rëndë të shëndetit dhe dështimin për të ulur shkallën e vdekshmërisë për kanceret kryesore si mushkëritë, gjiri dhe zorrës së trashë gjatë dekadave, pavarësisht fondeve të mëdha kërkimore.

Trajtimet jo-toksike lihen mënjanë për shkak të mungesës së patentueshmërisë dhe fitimprurshmërisë, duke i dhënë përparësi produkteve farmaceutike fitimprurëse mbi mirëqenien e pacientit.

Pacientët duhet të kenë lirinë mjekësore, të marrin kontrollin e vendimeve të trajtimit, duke sfiduar sistemin e drejtuar nga fitimi përmes fuqizimit përmes opsioneve jo-toksike dhe duke i dhënë përparësi autonomisë së pacientit mbi interesat institucionale.

Kjo nuk është vetëm një kritikë e trajtimeve konvencionale të kancerit, por një thirrje e qartë për një ndryshim paradigme në mënyrën se si i qasemi kujdesit ndaj kancerit. Kjo është veçanërisht e rëndësishme sot, pasi adreson shqetësimet e pacientëve, kujdestarëve dhe individëve të ndërgjegjshëm për shëndetin që kërkojnë alternativa më të sigurta dhe më efektive.

Pavarësisht miliarda dollarëve të investuar në kërkimin e kancerit, shkalla e vdekshmërisë për kanceret kryesore si mushkëritë, gjiri dhe zorra e trashë kanë mbetur kryesisht të pandryshuara gjatë disa dekadave të fundit.

Sipas Institutit Kombëtar të Kancerit, i vetmi përparim i rëndësishëm është bërë në trajtimin e kancerit të qafës së mitrës dhe disa tumoreve të rralla malinje. Megjithatë, edhe këto përparime vijnë me një paralajmërim: trajtimet toksike shpesh çojnë në kancere sekondare, duke krijuar një cikël vicioz trajtimi dhe rikthimi.

Moss kritikon “kufizimin e kurave” rreth trajtimeve si interferoni dhe interleukina, duke nxitur skepticizëm ndaj pretendimeve të ekzagjeruara. Ai argumenton se mungesa e përparimit në terapinë konvencionale kërkon një rimendim rrënjësor dhe trajtimet jo-toksike mund të jenë përgjigjja.

Një nga aspektet më bindëse të argumentit të Moss është fuqizimi i pacientëve përmes metodave jo-toksike. Këto trajtime, shpesh të nxjerra nga substanca natyrale si bimët, ushqimet dhe përbërësit e ushqimit, janë lehtësisht të disponueshme dhe kanë efekte anësore minimale. Ndryshe nga trajtimet me teknologji të lartë dhe kosto të lartë që e vendosin pushtetin në duart e specialistëve dhe qendrave mjekësore, terapitë jo-toksike u mundësojnë kujdestarëve parësorë, pacientëve dhe familjeve të tyre të marrin kontrollin e kujdesit të tyre.

Metodat jo-toksike nuk janë “sharlatanizëm”, por një rrugë premtuese për kërkimin mbi kancerin.

Moss nuk ngurron të adresojë faktorët ekonomikë që kanë margjinalizuar terapitë jo-toksike. Ai argumenton se këto trajtime shpesh nuk janë të patentuara ose të patentueshme, që do të thotë se u mungon potenciali i fitimit të produkteve farmaceutike të pastruara, shpesh toksike. Kjo nxitje ekonomike, pohon ai, është një arsye e rëndësishme pse terapitë jo-toksike janë lënë mënjanë në favor të trajtimeve më fitimprurëse, megjithëse toksike.

Substancat natyrore ofrojnë një sfidë të fuqishme konkurruese ndaj trajtimeve toksike të profilit të lartë. Ndërkohë që shpesh shpërfillen nga elita mjekësore, ato po pranohen gjithnjë e më shumë nga mjekët, infermierët dhe profesionistë të tjerë që janë më afër pacientëve dhe e kuptojnë rëndësinë e lirisë së zgjedhjes mjekësore.

Zgjedhjet kryesore në trajtimin e kancerit i përkasin pacientit, jo mjekut. Mjeku është i punësuar nga pacienti në një rol “besimi”, që do të thotë Interesat e mjekut janë më pak të menjëhershme dhe bindëse sesa ato të pacientit, i cili mban pasojat e plota të vendimeve të trajtimit.

Si përfundim, “Terapia Bimore Kundër Kancerit” është një burim i fuqishëm për këdo që kërkon alternativa ndaj trajtimit konvencional të kancerit. Hulumtimi i kujdesshëm dhe argumentet bindëse  sfidojnë status quo-në dhe ofrojnë shpresë për ata që janë të frustruar nga mungesa e përparimit në qasjet tradicionale. Pavarësisht nëse jeni pacient me kancer, kujdestar apo thjesht kurioz për trajtimet jo-toksike, Kura me bimë të shkretëtirës për kancerin është një hap para në luftën kundër kancerit.

Bimët e Shkretëtirës në mbështetje të pacientëve me Gjendje të Rënda Malinje

Metodat konvencionale të trajtimit të malinjitetit (helmim me kimioterapi – djegie me rrezatim – prerje me bisturi) kanë vërtetuar dështimin e tyre total, madje efektet anësore dhe dëmet afatgjata që shkaktojnë këto metoda tek njeriu janë shkak i vuajtjeve të mëdha dhe përshpejtimit të vdekjes.

Por, “Krijuesi ynë Madhështor nuk ka zbritur ndonjë sëmundje në Tokë, veçse ka zbritur edhe ilaç për të, por që dikush e di, e dikush nuk e di.”

Dhe është e kuptueshme se mënyra e shërimit që Zoti ka krijuar për njerëzimin është ajo natyrale: me bimë të caktuara kurative, ushqim natyral dhe jetesë aktive.

Pikërisht kjo është edhe mënyra jonë e trajtimit të sumundjeve, ku vjen edhe roli i Ekipit të Zbulimit dhe Zhvillimit të Wild Arabic Herbs, për identifikimin dhe formulimin e bimëve të shkretëtirës arabe që janë më të fuqishmet në asgjësimin rrënjësor selektiv të qelizave malinje burimore dhe atyre metastazike, pa dëmtuar aspak qelizat e mira, indet apo ADN-në e trupit, por duke i stimuluar dhe përkrahur ato; dhe pa shkaktuar asnjë lloj dëmtimi apo efekti anësor, por duke përkrahur shëndetin dhe jetesën sa më cilësore të pacientit.