Harmel; Për çrregullimet nervore, qelizat tumorale brënda dhe jashtë trupit, astmën
Arabisht: الحرمل الشائع
Anglisht: Harmal, Syrian Rue, Esphand, Harmel, Isband,
Emri shkencor: Peganum harmala L.
Familja: Nitrariceae.
Harmel është bimë barishtore shumëvjeçare, me gjatësi deri 60 cm, me aromë të këndëshme, me lule të mëdha të bardha, fruta ovale me ngjyrë të zezë.
Gjendet në shumicën e vendeve të Gadishullit Arabik. Është përhapur dhe kultivohet edhe në disa vende perëndimore. Është përdorur në mjekësinë tradicionale arabe për trajtimin e shiritit, për shtimin e qumështit te gratë, nxitjen seksuale dhe sëmundjet nervore.
Pjesët e bimës që përdoren: Farat.
Ibën Sinna (Avicena) thotë: “Harmeli është qetësues i kyçeve dhe dhimbjeve reumatike, gjeneron urinën, dhimbjet menstruale, dhimbjet e barkut, ndalon fryrjet e barkut, ushqyes i fortë dhe sulmues i parazitëve.”
Daud al Antaki thotë: “Harmeli arab me lule të bardha dhe me lule të kuqe qetëson dhimbjet e kokës, epilepsinë, harresën, verdhëzën, dhimbjet e barkut, pastron stomakun dhe kraharorin.”
Elementët aktiv: Harmane, harmine, harmaline, harmalol, tetrahydroharmine, vasicine, vasicinone, alkaloids.
Dobitë mjekësore të Harmelit
– Ndihmon për kurimin e sëmundjeve të trurit, ndihmon për forcimin e kujtesës, lufton epilepsinë, depresionin, dhimbjet e kokës dhe çrregullimet mendore.
– Ndihmon për kurimin e astmës, bronkitit, vështirësitë në frymëmarrje, pastrimin e fytit, gëlbazën, dhe infeksionin e mushkërive.
– Ekstraktet e farave janë përdorur për kurimin e tumorit të trurit, të mushkërive dhe kancerin e fytit.
– Ndihmon për çrregullimet menstruale dhe qetëson dhimbjet e tyre.
– Dhimbjet e gjunjëve, të duarve, të këmbëve.
– Parandalon fryrjet e barkut dhe hemorroidet.
– Ndihmon për kurimin e kancerit të lëkurës dhe nënlëkurës.
– Lufton bakteriet dhe parazitët e zorrëve.
– Aroma e tij mban larg insektet dhe gjethet e tij vrasin morrat duke i vendosur mbi kokë.
– Nxit prodhimin e qumështit të gjirit.
Kujdes!
– Nëse nuk merret në mënyrën e duhur mund të shkaktojë të vjella.
– Nuk është i këshillueshëm gjatë shtatzanisë.
